von Daria Szypula

inzwischen
in einem leeren raum zwischen der berührung deiner hände
und nichts mehr
lerne ich dich zu vergessen

ich irre durch die verschlafenen wege
vermeide unsere spuren
und die verschwenderisch gegebenen küsse
ich sehe den gleichen himmel
und nichts will sich mit mir verbünden

inzwischen
komme zu einem salzigen und feuchten ufer
die geschäumten wellen flüstern die erzählung
von der träne die ich war
bevor ich zum meer wurde

W międzyczasie

w międzyczasie
pustej przestrzeni między dotykiem twoich dłoni
a niczym więcej
uczę się ciebie zapomnieć

błądzę sennymi drogami
omijając ślady naszych kroków
i darowane rozrzutnie pocałunki
widzę to samo niebo
i nic mi już nie chce sprzymierzać

w międzyczasie
szukam samej siebie
docieram na brzeg słony i wilgotny
spienione fale szeptają mi opowieść
o łzie którą byłam
zanim stałam się morzem